Πρόεδρε Κώστα, νόμιζα πως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε το1774. Τώρα μαθαίνω πως γεννήθηκε νωρίτερα, το 1770. Μετά από100 χρόνια γεννηθηκε στο Καρδαρίτσι κι ο δικός μου παππούλης, γιαυτό και οι Μπασταίοι τον φώναζαν Καρδαριτσιώτη. Ο παππούλης του παππούλη μου, ήταν πτωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη και τον μικρό του όνομα ήταν Δήμος. Από αυτόν το Δήμο πήρε, μετα την επανάσταση, το επώνυμο Δημόπουλος, όπως από το Μήτσιο - Δημήτρη Τσεκούρα, ο Νίκος ο Κουζιούλης, αδερφός του παπαΧρήστου και με προτροπή του, καθώς φαίνεται από τα λεγόμεναόλων στο χωριό, το ένα του παιδί, το ονόμασε Χρήστο Χρηστόπουλο και το μικρότερο Κώστα Δημητρόπουλο!.
Στο σπίτι, λοιπόν, αυτού του Δήμου, που πρίν λεγόταν Τύρος, έμενε ο Κολοκοτρώνης, σαν πέρναγε από κει για του Λάλα και τη Ζάκυνθο. Το σπίτι αυτό του Δήμου,βρίσκεται ακόμα και τώρα σε μιά τέτοια θέση, που αμέσως μετά αρχίζει ρεματιά. Η επιλογή αυτού του σπιτιού γινόταν για τον ευνόητο λόγο της εύκολης φυγής ...
Είτε γεννήθηκε το '70 , είτε το '74, μικρή αξία έχει. Ευτυχώς που δεν συνάντησα αμφισβήτηση για το αν υπήρξε ή όχι. Υπάρχουν τέτοια, για πάρα πολλά πρόσωπα της ιστορίας. Ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν αδερφοποιητός με τον Λαλαίο αγά Αλή Φαρμάκη και αλληλλο'υ'ποστηρίζονταν. Ο Λαλαίος αγάς τον έσωσε από τις μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των κλεφτών που εξαπόλυσε ο πασάς της Τρίπολης στις αρχές του 19ου αιώνα και τον βοήθησε να καταφύγει στη Ζάκυνθο. Αργότερα όταν κινδύνεψε ο Λαλαίος αγάς έσπευσε σε βοήθειά του από τη Ζάκυνθο ο Κολοκοτρώνης. Μάλιστα είχαν προεπαναστατικά καταστρώσει οι δυο τους, μεγαλόπνοα σχέδια για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Στη μάχη του Πούση, δεν πήρε μέρος, αν και οι Έλληνες διαδωσανε πως ήταν μαζί τους ο Μιχαήλ, ανύπαρκτος αδελφός του Αλεξανδρου Υψηλάντη και, πως όπου νάναι καταφτάνει κι ο Κολοκοτρώνης!
Ο Μπασταίος αγάς είχε φιλικές σχέσεις με τους Λαλαίους και συμμετείχε στις επιχειρήσεις των Λαλαίων με καμμιαδεκαριά άλογα. Πρέπει να πήρε μέρος στη σύναξη όλων των αγάδων στη διάρκεια της μάχης του Πούση.
Η δουλειά του Μπασταίου αγά, - κάτι σαν δεκανέας -, ήταν να τρέφει και νά έχει ετοιμοπόλεμα καμιά δεκαριά άλογα. Η παράδοση για τα άλογα του αγά είναι ακόμα πανίσχυρη στο χωριό. Στή θέση του παλιού σπιτιού τ' Αντωνόπουλου, ήταν ο χώρος για τα άλογά του, και λίγο πιο κάτω, στου Μηνά, ήταν ο χώρος για τα σκυλιά του.
Το χωριό μας ήταν και παραμένει ένας από τους σπουδαιότερους κυνηγότοπους. Τ' αγριογούρουνα της Κάπελης, με κορυφαίο το διάσημο Ερυμάνθιο κάπρο, τα κυνήγια του Ξενοφώντα σε όλη την γύρω περιοχή, είναι πολύ γνωστά από την μυθική και την ιστορική εποχή.
Για τ' άλογά του Μπασταίου αγά, ακόμα λέει η Ντίνα του Νίκου του Γούτου, πως αλώνιζε στα πετράλωνα του Αλημαγά (Αλή Μαγά;), με 40! τόσα άλογα. Άλλοι , βέβαια, όπως ο Βασίλης ο Τζούκας, ο Μέλιος, ο Παπακώστας κ.ά., υποστηρίζουν πως είχε γύρω στα 16 με 18 άλογα. Το μέγεθος του πέτρινου αλωνιού, δεν πρέπει να χώραγε τόσα πολλά άλογα ν' αλωνίζουν μαζί. Το πιθανότερο είναι πως αλώνιζε με 3 ή 4 και τα άλλαζε στη διάρκεια του αλωνίσματος, για να τα ξεκουράζει.
Έτσι, λοιπόν, με τα άλογά του ο αγάς, πρέπει να πήρε μέρος στη μάχη στο πλευρό των Λαλαίων. Δεν είναι σίγουρο, αν στο 3ήμερο που κράτησε η μάχη (Ιούνιος του 1821), πολέμησε κι ο ίδιος. Με την αναχώρηση των Λαλαίων για την Πάτρα, φαίνεται πως ο Μπασταίος αγάς δεν ακολούθησε. Γύρισε στο χωριό και, αφού μοιράστηκε το "τσιφλίκι" του με τους Μπασταίους, έχτισαν την εκκλησιά του χωριου το 1848, έκαμε παπά ένα από τα παιδιά του και συνέχισε έτσι η ζωή στο χωριό. Στη μοιρασιά βέβαια πήρε τα πιο κοντινά στο χωριό χωράφια. Τα χωράφια στην Κατουντίστα, που ειναι συνέχεια Δυτικά του χωριού και το ποτιστικό στου Καραμπάτση στα ΒΑ. Σήμερα τα χωράφια αυτά είναι όλα Νταγκουλαίκα ...!
Στη μάχη του Πούση, σύμφωνα με το Γιάνη του Βγεναίουνε, σκοτώθηκε ο Δημήτρης ο Τσεκούρας... Αυτό το ακουσε να το λένε οι παλιοί...Ρωτήθηκε αν θυμάται από ποιούς παλιούς ; Η απάντησή του ήταν πως όλοι το λέγαν στο χωριό. Ρωτήθηκε ο Μέλιος, ο Βασίλης ο Τζούκας, κ.ά., αν είχαν ακογσει κάτι τέτοιο απ' τους παλιούς και μόνο ο Κώστας ο Κουζιούλης (Δημητρόπουλος) είπε, μπροστά στο Μέλιο, κάτι που είναι γνώστο, λίγο πολύ, σε πολλούς, πως ο παπαΧρήστος έλεγε: "βάλαμε το επώνυμο Δημητρόπουλος για να μη χαθεί το όνομα"! του Δημήτρη. Του Μήτσιου του Τσεκούρα!
Ο Τσεκούρας αυτός εμπλέκεται και σε μια άλλη πανίσχυρη παράδοση. Ο αγάς, λέει, γύρεψε από το Μήτσιο τονΤσεκούρα να πάει την αδεδφή του στο χαρέμι του αγά, γιαδάλλως θα ... Ο Μήτσιος ο Τσεκούρας το θεώρησε προσβολή και πήγε στα Πετράλωνα, κρύφτηκε πισω από την κουτσουπιά, που είναιτη και σήμερα!, φώναξε τον αγά για να του παραδώσει - τάχα μου - την αδερφή του και όταν ξεπρόβαλε στην πόρτα ο αγάς, τούρηξε μια ντουφεκιά και παραλίγο να τον πετύχει. Το σημάδι φαινόταν μέχρι τελευταία στην πόρτα του σπιτιού του μακαρίτη του Γιώρη του Νταγκούλη. Μετά απ' αυτό πήγε στη Ζάκυνθο με τόνομα Μπάστας.
Φαίνεται πως ο Δημήτρης -Μήτσιος Τσεκούρας, πήρε μέρος στη Μάχη του Πούση με τους Ζακυνθινούς. Πολέμησε με παληκαριά, γνωρίστηκε μαζί τους και με την αναχώρησή τους του πρότειναν να πάει μαζί τους στη Ζάκυνθο. Πέρασε από το χωριό και προσπάθησε να καθαρίσει τον αγά. Ίσως να είχε νητερέσια με τον αγά από παλιά. Άνηκε στην πιο φτωχή και καταπιεσμένη από τον αγά φαμελιά των Γουταίων. Δεν τα κατάφερε να σκοτώσει τον αγά και αναχώρισε για Ζάκυνθο με το όνομα Μπάστας.
Οι παραδόσεις, πως ο Κολοκοτρώνης έδεσε τ' άλογό του στην ελιά του Μηνά στου Κακόση και η άλλη: πως, "δεμπορεί να μην ήπιε νερό από τη βρύση τ' Αγιώρη, σαν πάγαινε στη Ζακυνθο" και, κάτι που ακούγονται δηλά δηλά ακόμα στο χωριό ή αφήνεται να νοηθεί, και δεν αποκλείεται να έχουν μέσα τους μια κάποια αλήθεια πως ίσως να φιλοξενήθηκε καναβράδυ από τον αγά του χωριού Μπάστα. Αυτό, και βέβαια είναι εικασία, αφού καμιά παράδοση δεν υπάρχει. Μόνο υπόνοιες και κρυφοί καημοί για λίγη σπουδαιοφροσύνη του τύπου ... ξέρεις εμείς που ... είμαστε απόγονοι ενδόξων προγόνων ...
Είναι πανάρχαιη παράδοση σε όλο τον κόσμο να γίνεται προσπάθεια σύνδεσης ατόμων και λαών με ένδοξους προγόνους. Έτσι θε'ι'κή καταγωγή έχουν ο Ηρακλής και οι Ηρακλείδες, ο Αχιλλέας, και τόσα εξώγαμα παιδιά του Δία. Ηρακλείδες ακόμα και ο οίκος των βασιλιάδων της Μακεδονίας, αν και τον περσότερο καιρό του ο Ηρακλής τον πέρασε στη γετονιά μας τη Φολόη, ασχολούμενος με την κοπριά Αυγία, το κυνηγι του Εριμάνθειου Κάπρου, τους Κεντάυρος, και θα μπορούσαν, γιατι όχι, όλοι οι εκει γύρω να διεκδικήσουν μια κάποια, έμμεση έστω μακρινή συγγενεια. Αλλά και ο Ιησούς που είναι υιός του Θεού, ο οι Ευαγγελιστές για τους εγκόσμιους "γονείς" ερευνούν και αποδείχνουν την καταγωγή τους από το βασιλιά Δαβίδ. Ο Βούδας ήταν από Βασιλική οικογένεια. Όλοι οι ευρωπα'ι'κοί οίκοι δημιουργούν τέτοια φωτοστέφανα. Στην πιο λα'ι'κή εκδοχή της αυτή η τάση εμπεριέχεται στην πασίγνωστη φράση "ξέρεις ποιός είμαι 'γώ;" Αν κάτι τέτοιο γίνεται σε επίπεδο λαών και ατόμων, γιατί να μη γίνεται και σε επίπεδο χωριών κι απ' τους Μπασταίους και τα Μπαστιωτόπουλα;
Στο σπίτι, λοιπόν, αυτού του Δήμου, που πρίν λεγόταν Τύρος, έμενε ο Κολοκοτρώνης, σαν πέρναγε από κει για του Λάλα και τη Ζάκυνθο. Το σπίτι αυτό του Δήμου,βρίσκεται ακόμα και τώρα σε μιά τέτοια θέση, που αμέσως μετά αρχίζει ρεματιά. Η επιλογή αυτού του σπιτιού γινόταν για τον ευνόητο λόγο της εύκολης φυγής ...
Είτε γεννήθηκε το '70 , είτε το '74, μικρή αξία έχει. Ευτυχώς που δεν συνάντησα αμφισβήτηση για το αν υπήρξε ή όχι. Υπάρχουν τέτοια, για πάρα πολλά πρόσωπα της ιστορίας. Ο Θόδωρος Κολοκοτρώνης ήταν αδερφοποιητός με τον Λαλαίο αγά Αλή Φαρμάκη και αλληλλο'υ'ποστηρίζονταν. Ο Λαλαίος αγάς τον έσωσε από τις μεγάλες εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον των κλεφτών που εξαπόλυσε ο πασάς της Τρίπολης στις αρχές του 19ου αιώνα και τον βοήθησε να καταφύγει στη Ζάκυνθο. Αργότερα όταν κινδύνεψε ο Λαλαίος αγάς έσπευσε σε βοήθειά του από τη Ζάκυνθο ο Κολοκοτρώνης. Μάλιστα είχαν προεπαναστατικά καταστρώσει οι δυο τους, μεγαλόπνοα σχέδια για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Στη μάχη του Πούση, δεν πήρε μέρος, αν και οι Έλληνες διαδωσανε πως ήταν μαζί τους ο Μιχαήλ, ανύπαρκτος αδελφός του Αλεξανδρου Υψηλάντη και, πως όπου νάναι καταφτάνει κι ο Κολοκοτρώνης!
Ο Μπασταίος αγάς είχε φιλικές σχέσεις με τους Λαλαίους και συμμετείχε στις επιχειρήσεις των Λαλαίων με καμμιαδεκαριά άλογα. Πρέπει να πήρε μέρος στη σύναξη όλων των αγάδων στη διάρκεια της μάχης του Πούση.
Η δουλειά του Μπασταίου αγά, - κάτι σαν δεκανέας -, ήταν να τρέφει και νά έχει ετοιμοπόλεμα καμιά δεκαριά άλογα. Η παράδοση για τα άλογα του αγά είναι ακόμα πανίσχυρη στο χωριό. Στή θέση του παλιού σπιτιού τ' Αντωνόπουλου, ήταν ο χώρος για τα άλογά του, και λίγο πιο κάτω, στου Μηνά, ήταν ο χώρος για τα σκυλιά του.
Το χωριό μας ήταν και παραμένει ένας από τους σπουδαιότερους κυνηγότοπους. Τ' αγριογούρουνα της Κάπελης, με κορυφαίο το διάσημο Ερυμάνθιο κάπρο, τα κυνήγια του Ξενοφώντα σε όλη την γύρω περιοχή, είναι πολύ γνωστά από την μυθική και την ιστορική εποχή.
Για τ' άλογά του Μπασταίου αγά, ακόμα λέει η Ντίνα του Νίκου του Γούτου, πως αλώνιζε στα πετράλωνα του Αλημαγά (Αλή Μαγά;), με 40! τόσα άλογα. Άλλοι , βέβαια, όπως ο Βασίλης ο Τζούκας, ο Μέλιος, ο Παπακώστας κ.ά., υποστηρίζουν πως είχε γύρω στα 16 με 18 άλογα. Το μέγεθος του πέτρινου αλωνιού, δεν πρέπει να χώραγε τόσα πολλά άλογα ν' αλωνίζουν μαζί. Το πιθανότερο είναι πως αλώνιζε με 3 ή 4 και τα άλλαζε στη διάρκεια του αλωνίσματος, για να τα ξεκουράζει.
Έτσι, λοιπόν, με τα άλογά του ο αγάς, πρέπει να πήρε μέρος στη μάχη στο πλευρό των Λαλαίων. Δεν είναι σίγουρο, αν στο 3ήμερο που κράτησε η μάχη (Ιούνιος του 1821), πολέμησε κι ο ίδιος. Με την αναχώρηση των Λαλαίων για την Πάτρα, φαίνεται πως ο Μπασταίος αγάς δεν ακολούθησε. Γύρισε στο χωριό και, αφού μοιράστηκε το "τσιφλίκι" του με τους Μπασταίους, έχτισαν την εκκλησιά του χωριου το 1848, έκαμε παπά ένα από τα παιδιά του και συνέχισε έτσι η ζωή στο χωριό. Στη μοιρασιά βέβαια πήρε τα πιο κοντινά στο χωριό χωράφια. Τα χωράφια στην Κατουντίστα, που ειναι συνέχεια Δυτικά του χωριού και το ποτιστικό στου Καραμπάτση στα ΒΑ. Σήμερα τα χωράφια αυτά είναι όλα Νταγκουλαίκα ...!
Στη μάχη του Πούση, σύμφωνα με το Γιάνη του Βγεναίουνε, σκοτώθηκε ο Δημήτρης ο Τσεκούρας... Αυτό το ακουσε να το λένε οι παλιοί...Ρωτήθηκε αν θυμάται από ποιούς παλιούς ; Η απάντησή του ήταν πως όλοι το λέγαν στο χωριό. Ρωτήθηκε ο Μέλιος, ο Βασίλης ο Τζούκας, κ.ά., αν είχαν ακογσει κάτι τέτοιο απ' τους παλιούς και μόνο ο Κώστας ο Κουζιούλης (Δημητρόπουλος) είπε, μπροστά στο Μέλιο, κάτι που είναι γνώστο, λίγο πολύ, σε πολλούς, πως ο παπαΧρήστος έλεγε: "βάλαμε το επώνυμο Δημητρόπουλος για να μη χαθεί το όνομα"! του Δημήτρη. Του Μήτσιου του Τσεκούρα!
Ο Τσεκούρας αυτός εμπλέκεται και σε μια άλλη πανίσχυρη παράδοση. Ο αγάς, λέει, γύρεψε από το Μήτσιο τονΤσεκούρα να πάει την αδεδφή του στο χαρέμι του αγά, γιαδάλλως θα ... Ο Μήτσιος ο Τσεκούρας το θεώρησε προσβολή και πήγε στα Πετράλωνα, κρύφτηκε πισω από την κουτσουπιά, που είναιτη και σήμερα!, φώναξε τον αγά για να του παραδώσει - τάχα μου - την αδερφή του και όταν ξεπρόβαλε στην πόρτα ο αγάς, τούρηξε μια ντουφεκιά και παραλίγο να τον πετύχει. Το σημάδι φαινόταν μέχρι τελευταία στην πόρτα του σπιτιού του μακαρίτη του Γιώρη του Νταγκούλη. Μετά απ' αυτό πήγε στη Ζάκυνθο με τόνομα Μπάστας.
Φαίνεται πως ο Δημήτρης -Μήτσιος Τσεκούρας, πήρε μέρος στη Μάχη του Πούση με τους Ζακυνθινούς. Πολέμησε με παληκαριά, γνωρίστηκε μαζί τους και με την αναχώρησή τους του πρότειναν να πάει μαζί τους στη Ζάκυνθο. Πέρασε από το χωριό και προσπάθησε να καθαρίσει τον αγά. Ίσως να είχε νητερέσια με τον αγά από παλιά. Άνηκε στην πιο φτωχή και καταπιεσμένη από τον αγά φαμελιά των Γουταίων. Δεν τα κατάφερε να σκοτώσει τον αγά και αναχώρισε για Ζάκυνθο με το όνομα Μπάστας.
Οι παραδόσεις, πως ο Κολοκοτρώνης έδεσε τ' άλογό του στην ελιά του Μηνά στου Κακόση και η άλλη: πως, "δεμπορεί να μην ήπιε νερό από τη βρύση τ' Αγιώρη, σαν πάγαινε στη Ζακυνθο" και, κάτι που ακούγονται δηλά δηλά ακόμα στο χωριό ή αφήνεται να νοηθεί, και δεν αποκλείεται να έχουν μέσα τους μια κάποια αλήθεια πως ίσως να φιλοξενήθηκε καναβράδυ από τον αγά του χωριού Μπάστα. Αυτό, και βέβαια είναι εικασία, αφού καμιά παράδοση δεν υπάρχει. Μόνο υπόνοιες και κρυφοί καημοί για λίγη σπουδαιοφροσύνη του τύπου ... ξέρεις εμείς που ... είμαστε απόγονοι ενδόξων προγόνων ...
Είναι πανάρχαιη παράδοση σε όλο τον κόσμο να γίνεται προσπάθεια σύνδεσης ατόμων και λαών με ένδοξους προγόνους. Έτσι θε'ι'κή καταγωγή έχουν ο Ηρακλής και οι Ηρακλείδες, ο Αχιλλέας, και τόσα εξώγαμα παιδιά του Δία. Ηρακλείδες ακόμα και ο οίκος των βασιλιάδων της Μακεδονίας, αν και τον περσότερο καιρό του ο Ηρακλής τον πέρασε στη γετονιά μας τη Φολόη, ασχολούμενος με την κοπριά Αυγία, το κυνηγι του Εριμάνθειου Κάπρου, τους Κεντάυρος, και θα μπορούσαν, γιατι όχι, όλοι οι εκει γύρω να διεκδικήσουν μια κάποια, έμμεση έστω μακρινή συγγενεια. Αλλά και ο Ιησούς που είναι υιός του Θεού, ο οι Ευαγγελιστές για τους εγκόσμιους "γονείς" ερευνούν και αποδείχνουν την καταγωγή τους από το βασιλιά Δαβίδ. Ο Βούδας ήταν από Βασιλική οικογένεια. Όλοι οι ευρωπα'ι'κοί οίκοι δημιουργούν τέτοια φωτοστέφανα. Στην πιο λα'ι'κή εκδοχή της αυτή η τάση εμπεριέχεται στην πασίγνωστη φράση "ξέρεις ποιός είμαι 'γώ;" Αν κάτι τέτοιο γίνεται σε επίπεδο λαών και ατόμων, γιατί να μη γίνεται και σε επίπεδο χωριών κι απ' τους Μπασταίους και τα Μπαστιωτόπουλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου