Γράφτε ό,τι έχετε ακούσει από τις μανάδες και γιαγιάδες, πατεράδες και παππούδες, για νεράιδες και στοιχειά, για τα ονόματα των χωραφιών και τοποθεσιών, για τους γκρεμούς και τις ισοτοπιές ... είναι όλα πολύ χρήσιμα για την ιστορία του χωριού μας!
Αρχική δημοσίευση
20 Ιανουαρίου 12:01 π.μ.
|
20 Ιανουαρίου
12:19 π.μ.
|
|||||
Πριν αρκετά χρόνια, με τον μακαρίτη αδερφό
μου τον Δημητράκη, το ανεβοκατεβαίναμε κάνοντας φασαρία. Απουπάνου, έστηνε
καραούλι στα κοτσύφια με το ντουφέκι ο μπάρμπα Κώστας του Βγενή. Άμαείδε και
απόειδε, ότι του χαλάγαμε το πόστο, μας ... διαολόστειλε, συνοδεία μιας
προειδοποιητικής μπαταριάς .. Για πότε φτάσαμε στου Κουτσομάρη ... με το
πόδια στο σβέρκο...
|
|||||
20 Ιανουαρίου
12:33 π.μ.
|
|||||
20 Ιανουαρίου
7:22 π.μ.
|
Σέμπρο, Χωνί λέγανε οι Μπασταίοι το μικρό ρήγμα, π' αρχίζει από το κάτω μέρος του Φωναίικου χωραφιού, στη θέση Πετσούργια και τέλειωνε, στην επίσης Φωναίικη θέση, Σπηλιά. Το μικρό αυτό ρήγμα ήταν και πρέπει να είναι και σήμερα βατό από λεπτοκαμωμένο άνθρωπο. Το άνοιγμά του είναι ένα -περίπου- μέτρο. Το μάκρος του είναι 50 -περίπου- μέτρα, με κλίση πάνω από 30%. Απέναντι, στο Καλολετσιάνικο, υπάρχει μια ρεματιά, κάτου από τη θέση Στρογγυλό, που λέγεται: του ή στου Ό(Ώ)νη και εκβάλλει στο Ποτάμι [Λεστενίτσας, σύμφωνα με τους στρατιωτικούς χάρτες ( Γ. Υ. Σ. - 1976), κατ' άλλους Ενιπεύς ή Ενιπέας ( Λ. Α. Ε. Γλώσσης Ι. Δ. Σταματάκου) ].
Οι λέξεις : Χωνί, Χούνη, Ώνη ή Όνη, - στην αρχή
της λέξης, το Ο ακουγόταν κάτι σαν βαθύ λαρυγγικό Γ - έχουν άμεση σχέση με
τη αρχαιοελληνική λέξη ΧΟΑΝΗ. Είναι σχεδόν ίδιες. Και στην ντόπια προφορά τους,
πρέπει να σώζεται κάτι το πολύ παλιό, που δεν αλλοιώθηκε στο χρόνο.
20 Ιανουαρίου
11:00 π.μ.
|
Στη
Σπηλιά του Μπάρμπα Σωτήρη ...
20 Ιανουαρίου
9:17 μ.μ.
|
Καλησπέρα σέμπρο Θοδωρή. Την επόμενη φορά
που θα πάω για κυνήγι στον Αηλιά, θα τραβήξω φωτό από ποιο κοντά, να σου
ξυπνήσω τις αναμνήσεις από τα νιάτα σου, που ανεβοκατεβαίνατε. Ανεβαίνατε για
να κάνετε τσουλήθρα στο κατέβασμα. ¨Όσο για το πλάτος, είναι μεγαλύτερο.
20 Ιανουαρίου
10:22 μ.μ.
|
Που είσαι πρόεδρε ;
20 Ιανουαρίου
11:26 μ.μ.
|
"Απ' Αθήνα σε λιβάδι, Θόδωρος και
πεντακόσια" Χριστόφορε Daguli. O μακαρίτης ο ξάδερφός σου ο Θανάσης ο Καλατζή, μου έλεγε στ' αφτί:
«Σου λέει τίποτα το Dag alis
& τ' αλώνι του Alim aγά»; Και σαν τον ρώταγα, μούλεγε:
« εσύ ναντόβρεις …»
20 Ιανουαρίου
11:57 μ.μ.
|
Χρήστος Δημητρακόπουλος 21 Ιανουαρίου 12:12 μ.μ.
Θοδωρή, καλημέρα. Που είναι η περιοχή
Τζιαμί και από που το όνομα;
21
Ιανουαρίου
12:50 π.μ.
|
Παρακολουθώ την συζήτηση σας .. Τελικά το
Facebook έχει και τα καλά του
... Όχι μόνο γνώρισα το Χωνί του
Αντωνόπουλου στη Σπηλιά, αλλά μαθαίνω και ιστορίες, απλές μεν, αλλά πολύτιμες
για εσάς ... Έτσι λοιπόν δίνετε και τη
δυνατότητα σε εμάς τους νέους να γνωρίσουμε καλύτερα το χωριό μας. Σε όλους
εσάς λοιπόν χαιρετίσματα όχι από μίλια μακριά, αλλά μακριά από τον τόπο μου.
21 Ιανουαρίου
3:09 μ.μ.
|
Δημόπουλε,
πριν λίγο μας έλεγες ότι οι Μπασταίοι ήταν αρβανίτες. Τώρα αλλιώς τα
μεταφράζεις περί χοάνης, χούνι κ.λπ. Και μαθήματα περί αρχαίας
Ελληνικής ... Να δούμε τι άλλο θα
ακούσουμε. Και το Κρυονέρι πρέπει να το τιμάμε και το χειμώνα. Είναι το ίδιο
καλό, ίσως και καλύτερο από το καλοκαίρι.
21 Ιανουαρίου
3:17 μ.μ.
|
Χρηστάκο, άσε τα παραμύθια περί αγάδων
στο Κρυονέρι. Πρέπει κάποτε να βασιστούμε σε πραγματικά γεγονότα και όχι σε
ιστορίες για άγριους!
22 Ιανουαρίου
12:36 π.μ.
|
Πέστα Χριστόφορε, τα .... γεγονότα. Το
πολύ πολύ να μάθουμε, κάτι που δεν γνωρίζουμε και εκείνο μετράει.
23 Ιανουαρίου
2:57 μ.μ.
|
οι τοποθεσίες του χωριού, οι παραδόσεις που παράδωσαν και παραδίδουν οι λιγοστοί, πια, Μπασταίοι. Ακόμα και οι πέτρες, λένε πολλά, αν δεν τα λένε όλα. Αυτό που χρειάζεται είναι το εκπαιδευμένο μάτι και αφτί και η μελέτη όλων όσων έχουν γραφεί και σώζονται καταγραμμένα στα αρχεία του κράτους, των δήμων
και κοινοτήτων και των ιστορικών ερευνητών, που επισκέπτονταν το χωριό και έχουν γράψει γι αυτό.
Πίσω από την απέχθειά σου, Χριστόφορε, για τον αγά του χωριού και τους Αρβανίτες προγόνους μας, υπάρχει η λαθεμένη άποψη πως οι Αρβανίτες δεν ήταν Έλληνες, αλλά μια βάρβαρη φυλή. Αυτή την άποψη την καλλιέργησαν οι μισογραμματισμένοι αγλογερμανοί, που μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, επέβαλαν την κυβέρνησή τους, φυλάκισαν τους Αρβανίτες επαναστάτες Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα και πολλούς άλλους επαναστάτες και κατατυραννούν ακόμα την Ελλάδα. Η έχθρα τους αυτή έχει την πηγή της στην προκατάληψή τους αυτή. Οι Γερμανοί θέλησαν και ακόμα θέλουν να μας εξελληνίσουν!
Όσον αφορά τον αγά του χωριού, υπάρχει μια παρόμοια προκατάληψη, που περιφερόταν και περιφέρεται ακόμα στο χωριό, που λέει πως ο αγάς ήταν τύραννος, που καταδυνάστευε τους Μπασταίους και ... πολλά άλλα. Ο Μπασταίος αγάς, προεπαναστατικά, δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά. Ήταν ένας χαμηλόβαθμος στρατιωτικός, κάτι σαν δεκανέας και ήταν υποχρεωμένος να εκτρέφει καμιαδεκαριά άλογα για τις πολεμικές επιχειρήσεις. Τον Ιούνιο του 1821, μετα τη μάχη του Πούσι και την ήττα των Λαλαίων, ο Μπασταίος αγάς, μοίρασε τα χωράφια, το "τσιφλίκι" του, στους Μπασταίους, που ήταν καμμιαδεκαριά οικογένειες και έζησαν, όπως ζούσαν και πριν. Φτωχά και... μονιασμένοι, όπως το αποδείξανε στους μετέπειτα δύσκολους καιρούς. Στη 10ετία του '40 το χωριό μας δεν είχε ούτε ένα νεκρό, όπως όλα, σχεδόν, τα άλλα χωριά.
Το 1848 χτίσανε την εκκλησιά τους, όπως μαρτυράει η εντοιχισμένη πλάκα στη νότια είσοδο της εκκλησιάς του χωριού. Ο γιός του Θόδωρα (;), του πρώην αγά, ο Μήτσιος, έγινε παπάς. Ο παπαΔημήτρης. Το παλιό Νταγκουλαίικο σπίτι, ήταν το "παλάτι" του αγά. Στο κατώι είχε και ένα μικρό λουτρό, που το είδα και εγώ.
Ο αγάς ήταν ένας καλοκάγαθος Μπασταίος, σαν
το Μήτσιο και το Γιώρη το Νταγκούλη. Ο μακαρίτης ο Θανάσης ο Νταγκούλης, ο
μακαρίτης ο αδερφός του ο Πάνος κι ο Αντώνης ο Ντάλος, έλεγε και λέει στο
καφενείο πως ο μακαρίτης ο Θοδωρής ο Νικολόπουλος, μίλαγε για τον προ ... προπαππούλη
του αγά. Πιο πολλά στο www.mpasta.gr
Χρήστο, για τη θέση Τζ(ι)αμί στον Αηλιά, που
ήταν χτισμένο στο τούμπι του χωραφιού του Αντωνόπουλου και στην πάνω άκρη του
δικού σας χωραφιού, μιανάλλη φορά.
23 Ιανουαρίου
8:31 μ.μ.
|
23 Ιανουαρίου
10:18 μ.μ.
|
26 Ιανουαρίου
10:23 μ.μ.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου